در مطالعات انجام گرفته ی شریعتی، کفاشی و قلعه بندی (۱۳۸۱) در بررسی سلامت روانی و عوامل مرتبط با آن نشان داد که ۵/۴۴ درصد افراد مجرد و ۳/۲۸ درصد افراد متأهل دارای اختلال روانی بوده اند و شیوع اختلال در مردان مجرد ۹/۳۷ درصد و مردان متأهل ۳۱ درصد بود .در حالی که این میزان برای زنان مجرد و متأهل به ترتیب ۶/۴۹ و ۲۵ درصد بوده است.
در مطالعه اسفندیاری (۱۳۷۹ ) در میان دانشجویان علوم پزشکی کردستان صورت پذیرفته است ، از نظر سلامت عمومی تفاوت معنی داری بین دانشجویان دختر و پسر ، مجرد و متأهل ، بومی و غیر بومی ، رشته‌های تحصیلی ، سهمیه های قبولی ، مدت تحصیل در دانشگاه ، دانشکده های مختلف و دانشجویان روزانه و شبانه مشاهده نشد . همچنین از نظر نمره عوامل استرس زا معنی داری بین دانشجویان مجرد و متأهل ، بومی و غیر بومی ، سهمیه های قبولی و دانشجویان روزانه و شبانه مشاهده نشد .همچنین مهم ترین عامل استرس زا از نظر دانشجویان ( نگرانی از سلامتی اعضای خانواده و نگرانی از آینده شغلی ) ذکر شده است و همچنین رابطه بین عوامل استرس زا و سلامت عمومی دانشجویان معنی دار بوده است .
هومن (۱۳۷۷) نشان داد که عوامل و منابعی چون مسایل شخصی، مشکلات جسمی، مشکلات خانوادگی، مشکلات تحصیلی ، مشکلات هیجانی ، مسایل اجتماعی و مسایل زناشویی، سطح استرس دانشجویان را بالا می‌برد .
۲- ۱۸- چکیده تحقیقات انجام شده در خارج کشور
در مطالعه انجام شده توسط ( پرسود[۷۶] ، ۱۹۹۴ ؛ به نقل از براون[۷۷] ، ۲۰۰۸ ) ، تغییر در نوع تغذیه ، تغییر آب و هوا ، جدایی از خانواده و تغییر در نوع نقش از جمله عوامل استرس زایی می‌باشند که دانشجویان با آن ها مواجه شده و بر عملکرد آن ها تأثیر گذار می‌باشد .
نتایج پژوهش انجام گرفته در چین توسط چن، وانگ و گائو [۷۸] (۲۰۰۷) نشان می‌دهد که زنان بیشتر از مردان ، از استرس رنج می‌برند و سلامت روانی آن ها نسبت به مردان در سطح پایین قرار دارد . همچنین نتایج مطالعه اسدی، نخعی، نجفی و فاضل ( ۲۰۰۷ ) نشان داده است که مشکلات سلامت روانی در فارغ التحصیلان و زنان شایع تر است .
طبق تحقیقات آبی و اندرو [۷۹]( ۱۹۸۵ ؛ به نقل از بورلو[۸۰] ، ۲۰۰۵ ) افرادی که روابط بین فردی نزدیک و صمیمانه دارند ، قادرند که بهتر با استرس های مختلف مانند مرگ عزیزان ، تجارب آسیب زا و بحران های مختلف از قبیل دست دادن شغل و بیماری های جسمی کنار بیایند .
کوگ، بوند و فلکس من[۸۱] (۲۰۰۵ ) در تحقیقی، طی بررسی اثربخشی آموزش مدیریت استرس بر پیشرفت تحصیلی و سلامت روان دانش آموزان، نشان دادند که این کار هم عملکرد تحصیلی و هم سلامت روان دانش آموزان را افزایش می‌دهد.
سینک[۸۲] (۲۰۰۵ ) در تحقیق خود نشان داده است که افزایش تعامل اجتماعی و روابط بین فردی افراد با ناتوانی های جسمی ، منجر به افزایش شاخص های بهزیستی روان شناختی و همچنین کسب درآمد و به دنبال آن کیفیت بخشی به زندگی آن ها می شود .
در پژهش شرینا ، رمپال و کانسون [۸۳](۲۰۰۴ ) که در میان دانشجویان پزشکی در مالزی انجام داده‌اند ، مشخص شد که ۹/۴۱% از دانشجویان دارای استرس های روانشناختی مشخص و مشکوک به اختلالات روانی می‌باشند.
مطالعه میسرا و کاستیلو[۸۴] (۲۰۰۴ ) نشان داد که بعد از کنترل سن ، در عوامل ایجاد کننده استرس و واکنش ها نسبت به آن ها بین دو جنس تفاوت معنادار وجود دارد و زنان در مجموع ، در مقایسه با مردان استرس تحصیلی بیشتری گزارش می‌کنند .بر این اساس مردان در مقایسه با زنان در خرده مقیاس تعارض و زنان در مقایسه با مردان در واکنش های رفتاری و فیزیولوژیک نسبت به عوامل استرس زا نمرات بیشتری کسب کردند .
در تحقیق مایرز[۸۵] ( ۱۹۹۹) ، گزارش می شود افرادی که حداقل ۵ دوست صمیمی دارند در مقایسه با کسانی که هیچ دوست صمیمی ندارند ، به احتمال ۶۰ درصد شادی بیشتری خواهند داشت . علاوه بر این مایرز (۲۰۰۰) گزارش می‌کند ، ۳۸ درصد کسانی که بیشتر از ۵ دوست صمیمی دارند خودشان را به صورت افرادی خیلی شاد معرفی می‌کنند .
در تحقیقی که توسط جونز و جانسون[۸۶] (۱۹۹۷ ) در اسکاتلند در مورد دانشجویان پرستاری انجام شده، استرسهای مربوط به تحصیل در دانشگاه شامل عدم رضایت از رشته تحصیلی ، عدم هماهنگی آموزش نظری و بالینی ، امتحانات ، نامناسب بودن روش مطالعه، حجم زیاد تکالیف ، کمبود وقت ، و ترس از ناکامی درگذراندن واحد درسی و غیره می‌باشد.
لو[۸۷] (۱۹۹۴ ) نشان داده است که عوامل استرس زا در سلامت عمومی دانشجویان، اثر نامطلوبی دارد و با افزایش عوامل استرس زا نشانه های جسمانی، اضطراب، اختلال در عملکرد اجتماعی و افسردگی افزایش و سلامت عمومی کاهش می‌یابد.
نتایج مطالعه ای که بنیتز ، کاواس و رودریگرز پالیدو [۸۸] (۱۹۸۹) در اسپانیا به صورت مقایسه ای بر روی دانشجویان ۵۰ دانشگاه با بهره گرفتن از پرسشنامه ۲۸ سوالی- GHQانجام داده‌اند ، نشان دادکه میانگین نمره سلامت روان بالایی دانشجویان بیانگر وجود اختلالات روانشناختی و پایین بودن سلامت روانی در آن ها می‌باشد که از این میان دانشجویان پزشکی نسبت به سایر دانشجویان از میانگین نمره بالاتری برخوردار بودند .
علاوه بر مسائل مذکور ، رابینستین، مای، سون و بتس[۸۹] ( ۱۹۸۹) ، در تحقیق خود نشان دادند که دانشجویان در رویارویی با استرس ممکن است پاسخ های ناسازگاری مانند روی آوردن به سیگار ، سوء مصرف الکل و داروها و نیز مواد مخدر و اقدام به خودکشی از خود بروز دهند.
در مطالعه صورت گرفته توسط هارویتز، روزنبرگ، بائر، یورنو و ویلاسنور[۹۰] ( ۱۹۸۸) ، نشان داده شده است که کاستی های مزمن در روابط بین فردی حاکی از اختلالات شخصیتی است ، از این رو اشخاصی که از مشکلات روابط بین فردی رنج می‌برند ، بیش از سایرین احتمال دارد در معرض اختلالات شخصیتی و روانی قرار گیرند.
در تحقیق صورت گرفته توسط وستنمن، گرندی، لوپو و میشل[۹۱] ( ۱۹۸۶) ، نشان داده شده است که، دانشجویانی که سطح بالاتری از استرس دارند، نسبت به دانشجویان در شرایط مشابه ولی با سطح استرس پائین تر ، نمرات ضعیف تری کسب می‌کنند .
