در ۱۹۹۸ مرکز درمان سوء استفاده مواد رویکرددرمانی ماتریکس را با روش های درمانی دیگرموجود در جامعه که درمان‌های معمول(TAU) نامیده می شد، مقایسه کردند. این مطالعه در ۸ مکان به صورت آزمایش درمان بیماران سرپایی انجام گرفت. مدت این ارزیابی ۱۸ ماه بین ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ بود در ۹۷۸ نفرافراد وابسته مت آمفتامین که داوطلب شرکت درجلسات درمانی بودند،که در این مکان‌ها موردارزیابی قرارگرفتند. در هرکدام از این مکان‌ها نیمی از شرکت کنندگان به طورتصادفی برای دریافت درمان طبق مدل ماتریکس و نیمی دیگر برای درمانهایATU انتخاب شدند .همه مکان‌های درمانی مدل درمانی بیماران سرپایی را با دوره فشرده درمان از ۴ تا ۱۶هفته با ۱ تا ۱۳ساعت ملاقات هفتگی به کار بردند. درمان هایTAU در مکان های مختلف تفاوت زیادی داشت. علاوه بر خدماتی که در طی دوره درمان فعال بود، شرکت کنندگان در همه مکان ها برای انجام دادن فعالیت هایی برای مراقبت بیشتر برای پیگیری درمان و تشویق می‌شوند. همان گونه که درمان ماتریکس با درمان هایی که بطورمعمول توسط متخصصان اجرا و مقایسه می شد هیچ اقدامی برای استاندارد کردن یا ارزیابی اعتبارشرایط TAU انجام نشده است. همه متخصصانTAC تحت نظارت مسئول بالینی بودند و هیچ کدام از مؤلفه های درمان ماتریکس را با درمان خود ترکیب نمی کردند. ازمطالعه یک مطالعه مرسوم چندمکانی نبودکه رویکردهای درمانی همه مکان ها را مقایسه کند، بلکه مقایسه ماتریکس با۸ نوع درمان های معمول بودکه واریانس درون گروهی را افزایش می‌داد، ‌بنابرین‏ معناداری یافته ها بیشترمی شود. این طرح، رویکرد ماتریکس ۲ نوع درمان معمول مختلف مقایسه می‌کند. رویکردهای درمانی در دنیای واقعی انجام می شد. مقایسه درمان ماتریکس و TAU یک شرایط مقایسه نسبی ارائه می‌دهد. در درمان های روانی اجتماعی برای گروهای مختلف افراد وابسته به مواد، میزان درگیری افراد در درمان و تعدادجلسات که افراد در درمان شرکت می‌کنند بسیارمهم است. در بین هشت مکان، میانگین تعدادجلساتی که افراد در جلسات ماتریکس شرکت می‌کردند، ۲۲ تا ۳۵ جلسه وحداکثرتعدادجلسات۴۸ جلسه بود. ماندن شرکت کنندگان در درمان یک همبستگی مهم از موفقیت در درمان و شایستگی درمان رانشان می‌دهد. به دلیل اینکه باقی ماندن افراد در درمان ماتریکس، ۶ تا از ۸ درمان های معمول بیشتربود. نتیجه می شودکه رویکرد ماتریکس در نگهداشتن بیمارموفق است. باقی ماندن در رویکرد ماتریکس به ‌طور معناداری بهتر از اکثرشرایط درمانی بهتر از اکثرشرایط درمانیTAU به جز یک مکان(زمینه دارویی) بود(باتیستیک و رودنیرس^[۱۰۳]، ۲۰۱۰).

فصل سوم

روش پژوهش

روش پژوهش

روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و طرح پژوهشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می‌باشد. در این پژوهش روش ماتریکس به عنوان متغیر مستقل و رفتارهای پرخطرجنسی معتادان به عنوان متغیر وابسته در نظرگرفته شده است.

متغیرهای پژوهش

متغیر مستقل: روش ماتریکس

متغیر وابسته: رفتارهای پرخطرجنسی

متغیر کنترل: وضعیت تأهل

جامعه آماری

در این پژوهش، جامعه آماری شامل کلیه معتادان دارای رفتارهای پرخطرجنسی ‌شهر کرمانشاه ‌در سال‌ ۱۳۹۳ می‌باشد. کلیه معتادان دارای رفتارهای پرخطرجنسی درشهر کرمانشاه، جامعه آماری این تحقیق خواهند بودکه با بهره گرفتن از روش نمونه گیری در دسترس، ۲۴ نفرانتخاب و در ۲ گروه آزمایش و کنترل، گمارش خواهند شد.

معیارهای ورود معتادان : دارای سوء مصرف موادمخدر- معتادانی که حداقل دارای سطح سواد دیپلم باشند-سن این افراد بین ۱۸ تا۵۰ سال می‌باشد- جنسیت مذکر- عدم وجود اختلالات سایکوتیک درآنها بر اساس اطلاعات موجود در پرونده بیماران که توسط روانشناسان مرکزکه دوره های مخصوص راگذرانده اند- حداقل دو ماه از تحت درمان بودن آن ها به شیوه درمان نگهدارنده متادون گذشته باشد

معیارهای خروج معتادان : غیبت بیش از دو جلسه در فراینددرمان- عضویت همزمان در ‌گروه‌های دیگردرمانی و توانبخشی روانی مانند معتادان گمنام و الکلی های گمنام- بیش ازسه بار نقض قوانین گروه مانند درگیری و دعوا با دیگران و عدم رعایت ادب واحترام.

نمونه و روش نمونه گیری

روش نمونه گیری پژوهش حاضر در دسترس می‌باشد به طوری که به تمامی معتادان پرسشنامه رفتارهای پرخطرجنسی زارعی و همکاران داده شد، سپس از میان کسانی که نمره رفتارهای پرخطرجنسی آن ها بالاتر از میانگین بود ۲۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند و در دوگروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند.

‌ابزار پژوهش

به منظور سنجش رفتارهای پرخطرجنسی در نمونه مورد پژوهش از پرسشنامه رفتارهای پر خطرجنسی زارعی، خاکباز و کرمی(۱۳۸۹) در۲ حالت پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد.

پرسشنامه مذکوردارای دو بخش اطلاعات دموگرافیک و رفتارهای پرخطر می‌باشد که به صورت چهارگزینهای و پنج گزینهای طراحی شده است که مجموعه سؤالات مربوط به رفتارهای پرخطرجنسی ده سؤال می باشدکه نمره گذاری هشت سؤال اول به صورت مستقیم و از ۰ تا ۴ و دو سؤال آخر به صورت معکوس و از۰ تا ۳ متغیر می باشدکه در مجموعه نمره رفتارهای پرخطرشخص را مشخص می‌سازد به گونه های که هرچه نمره فرد بالاتر باشد نشان دهنده میزان بیشتر رفتاهای پرخطرجنسی او می‌باشد. این پرسشنامه میزان رفتارهای پرخطرجنسی را در ابعاد عدم استفاده ازکاندوم در هنگام روابط جنسی، مصرف موادمخدر در حین رابطه، شرکای جنسی زیاد، روابط جنسی غیرمعمول(مقعدی و دهانی) موردسنجش قرارمی دهد. جهت بررسی روایی محتوایی بعد از تهیه سؤالات ‌بر اساس پیشینه موجود از ده نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه ها و دانشجویان دکتری خواسته شده است که سؤالات را ازنظر محتوایی بررسی و اصلاح کنند. همچنین از۴۰ نفر معتاد خواسته شده است تا موارد مبهم و نامأنوس پرسشنامه را جهت اصلاح مشخص نمایند. پایایی پرسشنامه به روش باز آزمایی۰/۶۸ محاسبه شده است و آلفای کرونباخ آن۸۶% می‌باشد(زارعی، خاکباز و کرمی،۱۳۸۹).

روش تجزیه و تحلیل داده ها

در این پژوهش با توجه ‌به این که پژوهش از نوع آزمایشی می‌باشد و طرح آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل می‌باشد، برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس، از نرم افزارآماریSPSS و از روش های آمارتوصیفی مانندفراونی، میانگین، و انحراف استاندارد و استنباطی تحلیل کواریانس، و پیش آزمون و پس آزمون برای دو گروه استفاده شد.

روش اجرا :